نکوداشت فریدون شهبازیان در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی فرهنگسرای نیاوران، در این رویداد که به همت کانون آهنگسازان سینمای ایران و خانه موسیقی و با همکاری و حمایت صندوق اعتباری هنر صورت گرفت، چهره‌هایی چون رائد فریدزاده رییس سازمان سینمایی، احمد مسجدجامعی وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی، ساعد باقری، مجید انتظامی، سیدمحمد میرزمانی، همایون رحیمیان، صدیق تعریف، پیروز ارجمند، علی مغازه‌ای، بیژن بیژنی، علی جعفری پویان،  مینا افتاده، بیژن بیژنی، فاضل جمشیدی، محمدحسین فرحبخش، محمد آفریده، عباس یاری، احمد امینی، محسن امیریوسفی، وحید موسائیان، رازمیک اوهانیان و... حضور داشتند و اجرای آن نیز بر عهده سیدعباس سجادی بود.

در ابتدای این مراسم، تیتراژ سریال «آوای فاخته» با خوانندگی محمد اصفهانی و نوازندگی پیانو فواد حجازی اجرا شد. پس از آن، هوشنگ کامکار در سخنانی گفت: در یک هفته گذشته آن قدر درباره استاد شهبازیان سخن گفتند و همه شما می‌دانید که چه آثاری ساخته است، یک هفته است که گیج شدم که مگر می‌شود مرگ اینگونه باشد؟چند مدت پیش در خانه موسیقی بودیم، فریدون کنار من نشسته بود، گنجه‌ای گفت که فریدون بنشین اینجا یک عکس از ما بگیرند، من، تو و هوشنگ شاید تا ۱۰ روز دیگر نمانیم، از ما عکس گرفتند. بعد از ۶ روز با تلفن فریدون تماس گرفتم، همسرش تلفن را پاسخ داد و گفت که استاد بیمارستان است و گفتم حالشون چطور است؟ گفت که بد نیست، خوب است، فردای آن روز تماس گرفتم باز هم همسرش پاسخ داد و گفت از دنیا رفته است، اصلا باورم نمی‌شود، نمی‌توانستم تصور کنم، یک هفته قبل کنار هم بودیم و اکنون چنین خبری را بشنوم، این خاطره با من باقی است.

کامکار ادامه داد: از دوره جوانی در سنندج با نام شهبازیان آشنا بودم. وقتی به تهران آمدم، رابطه ما نزدیک‌تر شد و دوستی ما در دانشکده هنرهای زیبا قوام گرفت. استاد شهبازیان از آن موقع تا قبل از فوتش برای موسیقی زحمت کشید، ارزشی که ایشان دارد خدمت به موسیقی ملی ایران است، موسیقی که آمیخته‌ای از موسیقی‌های سنتی و فولکلور و موسیقی‌های دیگر است و ترکیب آن با عوامل موسیقایی جهانی است که کمک بسیاری در جهت ارتقای این نوع موسیقی کرد، شاگردان بسیار خوبی را تربیت کرد و کارهایی که فریدون انجام داده است، تا ابد در تاریخ موسیقی ما جاودانه خواهد بود، روحش شاد باشد.

محمد اصفهانی نیز ضمن تسلیت به خانواده استاد شهبازیان و هنرمندان موسیقی اظهارداشت: امیدوارم که قدر اساتید موسیقی که در قید حیات هستند را بدانیم و از آنان قدردانی کنیم.وی با خواندن شعر «زندگی زیباست، ای زیبا‌پسند» گفت: استاد شهبازیان خیلی این شعر را دوست داشت و برای یک سریالی که مربوط به تمدن‌های آسیای میانه یک موسیقی بر روی آن گذاشته بود، بعد به من پیام داد که برای مستند می‌خوانی؟ او می‌دانست که وقتی پای کار موسیقی یک مجموعه باشند، بی‌قید و شرط در خدمت او هستم، برای استاد انتظامی هم همین طور بود، این اساتید ستون‌هایی هستند که وقتی کار موسیقی انجام می‌دهند، دیگر خواننده می‌تواند با افتخار بخواند. به استاد شهبازیان گفتم که اگر شما موسیقی را کار می‌کنید، افتخار می‌کنم که در خدمت شما باشم و بر روی همین شعر موسیقی گذاشت.

اصفهانی افزود: استاد شهبازیان همیشه بر زنده‌اندیشی تاکید داشت، مرگ‌اندیش نبود، زنده‌اندیش بود و همیشه امیدوار بود و از این روحیه‌ای که داشت، انرژی می‌گرفتم.

این خواننده همچنین یادداشتی که برای استاد شهبازیان نوشته بود را به این شرح خواند: از دوران نوجوانی با موسیقی‌هایش انس گرفتم و همیشه با خود می‌اندیشیدم که نویسنده این قطعات باید انسان خاصی باشد، خیلی دوست داشتم که روزی او را از نزدیک ببینم، خصوصا وقتی قطعه‌ای را ضبط می‌کند تا اینکه بالاخره خداوند با لطف و حکمتش سرنوشت مرا در موسیقی به دستان هنرمند او حواله کرد و آنگاه که شناختمش و از زمان که مرا به خود پدرانه راه داد، به آموختن از ایشان و شاگردیشان همواره افتخار کرده و خواهم کرد.

در ادامه این آیین، پیام تصویری کامبیز روشن‌روان رئیس کانون آهنگسازان سینمای ایران پخش شد، وی در این پیام گفت: شوربختانه عزیز دیگری؛ فریدون شهبازیان آهنگساز، رهبر ارکستر و عضو شورای مرکزی کانون آهنگسازان سینمای ایران را از دست دادیم، آشنایی و دوستی من با شهبازیان به نیمه دوم دهه ۴۰ برمی‌گردد، زمانی که دانشجوی دانشکده هنرهای زییای دانشگاه تهران بود، آن زمان ما بیشتر درباره او از رادیو می‌شنیدیم که در آنجا فعالیت‌های آهنگسازی دارد.در نیمه دهه پنجاه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اثری را مضمون اشعار عمر خیام را با آهنگسازی شهبازیان و دکلمه احمد شاملو و صدای محمدرضا شجریان منتشر کرد، این اثر روح تازه‌ای در کالبد موسیقی ایران دمید و تا مدت‌ها در ذهن اهالی موسیقی حضور داشت، زمزمه می‌شد و مردم می‌شنیدند و استقبال خیلی زیادی از آن شد.

شهبازیان در طول فعالیت هنری اش مدتی هم در مرکز موسیقی صدا و سیما حضور داشت و حضورش در این مرکز باعث شد که موسیقی پاپ بعد از انقلاب شکل بگیرد و به این دلیل برخی معتقدند شهبازیان را باید بنیانگذار موسیقی پاپ بعد از انقلاب دانست. شهبازیان در موسیقی فیلم هم فعالیت داشت و آثار مختلفی از جمله موسیقی فیلم های «آوار»، «شیر سنگی»، «پاییزان» و «هیوا» و سریال «آوای فاخته» را ساخت که جزو، آثار ماندگار ایشان است، استاد شهبازیان ضمن فعالیت‌هایی که داشت با خوانندگانی همچون محمدرضا شجریان، اکبر گلپایگانی، پری زنگنه، نادر گلچین، علیرضا افتخاری، حسام الدین سراج، محمد اصفهانی همکاری داشت.به گفته آقای شهبازیان «جام تهی» یکی از بهترین آثارش بر روی اشعار فریدون مشیری با صدای شجریان است و جزو نخستین آثار موسیقی ایرانی است که بر اساس شعر نو ساخته شده و توسط ارکستر «گل ها» اجرا شده است.

ما ایرانی‌ها انسان‌های مرده‌پرستی هستیم. انسان‌ها را تا زمانی که هستند، اصلا نمی‌بینیم و به آنها کاری نداریم اما زمانی که مردند، از بین ما رفتند، یادشان می‌افتیم درباره آنها صحبت می کنیم و خاطراتشان را می‌گوییم و از آنها تعریف می‌کنیم، شاید اسطوره‌ای دروغین برای خودمان بسازیم. بیاییم به دیگران عشق بدهیم، محبت کنیم، دوستشان داشته باشیم و به حرفشان گوش بدهیم، کلام و افکارشان را بپذیریم، تحلیل کنیم، قدرشان را بدانیم آنها، انسان‌هایی در هر رشته‌ای که هستند، می‌توانند در جامعه موثر باشند، به آنان احترام بگذاریم که متاسفانه آنچه را که امروز می‌بینیم متفاوت است.

ما در کانون آهنگسازان سینمای ایران از افکار و نظرات استاد شهبازیان بهره می‌بردیم و دوست بسیار مهربان و دوست‌داشتنی بود و من ندیدم که بدخلقی کرده باشد و با کسی تند صحبت کرده باشد، قابل احترام بود، فقدان ایشان را به جامعه هنرمندان و هنرمندان این سرزمین تسلیت می‌گویم.

وارطان ساهاکیان آهنگساز از دیگر سخنرانان این مراسم بود که ضمن عرض تسلیت به خانواده استاد شهبازیان گفت: یکی دو هفته پیش در خانه موسیقی باهم بودیم و فوت ایشان برایم عجیب بود و خیلی شوکه شدم. آشنایی من با استاد شهبازیان از ۳۵ سال پیش بود که در دانشگاه سوره و آزاد باهم همکار بودیم و تدریس می‌کردیم، در صدا و سیما در ضبط آثار باهم همکاری می‌کردیم و در کانون آهنگسازان خانه سینم و خانه موسیقی با هم همکاری بودیم و پارتیتورها را بررسی می‌کردیم.

آقای شهبازیان در موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک بسیار تبحر داشت و آنها را خوب می‌شناخت و همیشه تلفیق این دو را به سمت موسیقی ایران می‌آورد که بوی کشور ایران را بدهد. از او سپاسگزارم که آثار بسیار ارزشمندی در موسیقی فیلم، موسیقی ارکسترال ساخت، او، دوست خیلی خوب و مهربانی بود.

علی جعفری پویان نوازنده و مدرس ویولن مؤسس و دبیر هنری سال‌نوای موسیقی ایران نیز در این مراسم با اشاره به اهمیت قدردانی از بزرگان و پیشکسوتان اظهارداشت: به عنوان فردی که در نسل میانی جامعه موسیقی هستم. هر کدام از این بزرگترها را که از دست می‌دهیم. جایگزینی برایشان نیست، خیلی سخت می‌شود نا برای آنها جایگزین پیدا کرد. فکر می‌کنم که در این دو هفته آقای شهبازیان بعد از ۱۰ سال کمرنگ بودن، احیا شد و این خیلی بد است که می‌گویم چه برای آقای شهبازیان و چه برای هر کدام از هنرمندان موسیقی دیگر، اینکه جریان که تازه نیست مدت‌هاست که به دلایل مختلف در جامعه اتفاق می‌افتد.

وی گفت: با این تفکر سال‌نوا را ۱۰سال پیش به عنوان یک تشکل صنفی موسیقی با همکاری جمعی از هنرمندان موسیقی شکل دادیم‌ تا قدردان خدمات اساتید و بزرگان موسیقی باشیم و احساس نکنند که فراموش شدند، من افتخار می‌کنم که با امثال آقای شهبازیان کار کردم. بخشی از سونوریته، احساسم یا هر چیزی که در بیان موسیقی یاد گرفتم برای آن بخش شنیداری ذهن من است که در کودکی با تمرین بر روی آثار این عزیزان تقویت کردم بعد که با هر کدام از آنها مواجه می شدم، ارتباط با آنها یک آرامشی را برایم ایجاد می‌کرد و همکاری با آنها برایم خیلی ارزشمند بود.

از سال ۱۳۷۷ با استاد شهبازیان همکاری کردم، هیچ وقت از ایشان چیزهای بدی ندیدم، گاهی گمان می‌کردم که برخورد بدی با من داشته باشد اما در یک آن چهره دیگری از خودش نشان می‌داد. خیلی انسان دوست‌داشتنی بود. موسیقی استاد شهبازیان بازتاب روح او بود، لطافت، ملودی خوب، ساده‌نویسی و زیبایی‌نویسی در آثارش وجود داشت است، نوع آهنگسازی استاد شهبازیان در آثار مختلفش قابل بررسی، تامل و الگو است و امیدوارم که قدر اساتیدی همچون آقای شهبازیان را بیشتر بدانیم و در مراسمی غیر از بهانه مرگ در کنار هم حضور پیدا کنیم.

ساعد باقری، شاعر نیز در این آیین اظهارداشت: متاسفم که ما استاد ارجمندی را با یک مرگ نمادین بر اثر مشکلات تنفسی از دست دادیم اما امیدوارم که مشکلات تنفسی برای موسیقی برطرف شود.

وی با اشاره به ویژگی‌های حرفه‌ای استاد شهبازیان گفت: استاد شهبازیان بسیاری اوقات حیرت و تعجب مرا برمی‌انگیخت، هنرمندانی که دستی در سنت و نوآوری دارند بسیار کار سختی پیش روی آنهاست، به خصوص اینکه پیشگام هستند. با آهنگسازان برجسته بسیاری همکاری کردم اما شهبازیان متفاوت بود و از او آموختم، این هنرمند با ریشه زبان فارسی آشنا بود نه فقط شعر و با توجه و با دقت آثار را بررسی می‌کرد.

احمد مسجدجامعی وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در این آیین با بیان اهمیت قدردانی از هنرمندان موسیقی اظهارداشت: اینها انجام وظیفه مدیر اجرایی در قبال یک شخصیت برجسته موسیقایی کشور است که اگر جفا شد، جلوی آن را بگیرد و نباید مانعی برای فعالیت‌های آنها ایجاد کند.

وی درباره ویژگی‌های آلبومی با مضمون «رباعیات خیام» با آهنگسازی استاد شهبازیان گفت: پس از درگذشت استاد شهبازیان این اثر را بار دیگر شنیدم و مرور کردم که یکی از آثار ماندگاری این آهنگساز است که به صورت مشترک با صدای شجریان و شاملو ساخته شد. آنچه در این مجموعه گوش‌نواز است توان آهنگسازی است و آقای شهبازیان با ساز، دانش و ساختار موسیقایی غربی، یک اثر هنری موسیقایی کاملا با روح ایرانی ارائه کرده‌ است، پرگویی و کم‌گویی ندارد و ملال آور نیست، ما با فضاهای موسیقایی گوناگونی در این اثر رو به رو هستیم.

در فضای موسیقایی استاد شهبازیان گزیده‌گویی است. گم‌گویی او مخل معنا نیست. متناسب با محتوا آهنگسازی می‌کند و در خدمت فهم معنا پیوند شعر و موسیقی است و در ذهن شنونده ترسیم می‌کند.

ماهور موسائیان همسر استاد شهبازیان در پایان مراسم روی صحنه رفت و نیز ضمن قدردانی از حاضران در این مراسمف درباره دلیل وداع با پیکر استاد شهبازیان از تالار وحدت به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) گفت: این موضوع به دلیل احساس قلبی خودش بود. فریدون زمانی که در هنرستان موسیقی درس می‌داد و زمانی هم که رهبر ارکستر ملی بود، عشقی قلبی به آنجا داشت و تک‌تک آن بچه‌ها مانند بچه‌های خودش بودند، تک تک آنها را خودش انتخاب کرده بود، احساس کردم شاید بخواهد با فرزندان خودش خداحافظی کند و بگوید همیشه کنار شما هستم.

وی افزود: فریدون در این یک سال اخیر بیشتر آثار خودش را گوش می‌کرد و از آنها لذت می‌برد. او خط خوشی داشت و معمولا در خانه شعرهایی که حفظ بود را می‌نوشت و زمانی که در بیمارستان بود به من گفت چند روان‌نویس با چند رنگ مختلف برایم بیاور و دیدم که شعرهای «گل گلدون» و «در زمین بی‌زمانی» از شیون فومنی را نوشته است و به همین دلیل از فرزند شیون فومنی درخواست کردم که در این مراسم حضور داشته باشند و این شعر را بخواند.

اجرای قطعه «گل و گلدون» از ساخته‌های استاد فقید با صدای حمید غلامعلی و نوازندگی پیانو رضا تاجبخش، پایان بخش مراسم بود.